Από τη στιγμή που έγινα μαμά, είχα κι εχώ ακόμα δηλάδη, ένα άγχος. Θα μπορέσω να αντιληφθώ τις κλίσεις του παιδιού μου ή θα παρασυρθώ από τα δικά μου απωθημένα και θα το σπρώξω εκεί που θέλω εγώ, πιέζοντάς το, ενδεχομένως, να αγαπήσει κάτι που του είναι αδιάφορο;
`Οταν ήμουν κι εγώ μικρή, οι γονείς μου με ώθησαν σε διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες. Στην αρχή κολυμβητήριο, μετά ενόργανη και τέλος ρυθμική. `Ομως με τη γυμναστική, δυστυχώς, έχω τσακωθεί πολύ άσχημα και σε τίποτε από αυτά δεν είχα έφεση. Οι επιδόσεις μου ήταν από μέτριες έως αδιάφορες. Παρόλ' αυτά, οι γονείς μου επέμεναν να με γράφουν κάθε χρόνο και σε κάτι διαφορετικό και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί, πίστευαν ότι έστω και αυτό θα έκανε καλό στη φυσική μου κατάσταση μου ή ήταν δικό τους απωθημένο από τα παιδικά τους χρόνια;
`Εχω λοιπόν αυτό το άγχος, δε θέλω τις δικές μου επιθυμίες να τις κάνουν πράξη τα παιδιά μου. Το Σεπτέμβριο σκεφτόμαστε να γράψουμε τη μεγάλη στο μπαλέτο. Η ίδια το ζητάει,αλλά κατά καιρούς έχει ζητήσει διάφορα, όπως κολυμβητήριο και πιάνο. Τελευταία επιμένει στο μπαλέτο και λέμε να δοκιμάσουμε με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, ωστόσο, επειδή εμένα μου αρέσει και το τέννις (να το βλέπεω εννοώ, είπαμε, με τη γυμναστική διαζύγιο), προσπαθώ να την κάνω να σκεφτεί και αυτό.
Τότε λοιπόν είναι που αρχίζουν να μου χτυπούν καμπανάκια και σκέφτομαι ότι προσπαθώ να το κατευθύνω. Ευτυχώς που οι μπαμπάδες είναι πιο cool γενικά και γρήγορα επανέρχομαι στην τάξη. Πάντως τη λουκουμίτσα θα τη γράψουμε κολυμβητήριο και εδώ πραγματικά θα βγάλω τα απωθημένα μου, γιατί μπορεί με τη γυμναστική να έχω πάρει διαζύγιο, μπορεί μικρή να μη μου άρεσε το κολυμβητήριο, αλλά ένα χαλαρό μπανάκι 1-2 φορές την εβδομάδα με το λουκουμάκι(γιατί όταν είναι μωρά μπαίνουν και οι γονείς στην πισίνα) δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. `Ασε που η μικρή δεν έχει ακόμα άποψη και δε θα νιώθω κι εγώ ότι το καταπιέζω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου